W jaki sposób wielbłąd przystosował się do życia na pustyni?

  Answered by Tommy (Dawid Szymański) on March 16, 2016 11:47 am EST

Wielbłąd nie bez kozery słusznie kojarzony jest z trudnymi, pustynnymi warunkami. Zwierzę to na etapie ewolucji przystosowało się do pustyni, dzięki paru aspektom. Długie rzęsy wielbłąda i małe, owłosione małżowiny uszne zabezpieczają oczy i uszy ssaka przed drobinkami piasku, podobnie jak nozdrza, które mogą się zamykać. Masa ciała zwierzęcia opiera się na szerokich poduszkach, a nie na racicach i dzięki temu wielbłąd może z łatwością poruszać się po trudnym terenie, czyli sypkim, miękkim piasku pustyni. Ponadto wielbłąd może przetrrwać pijąc niewiele wody. Rowek biegnący od każdego nozdrza w kierunku górnej wargi umożliwia zlizanie nawet najmniejszych ilości wody wydostających się przez otwory nosowe i jej powtórne wykorzystanie. Co więcej ssak oszczędza wodę wydalając suche odchody, a jego nerki minimalizują ilość wody w moczu. Wielbłąd potrafi przeżyć stratę znacznych ilości wody, sięgających 40% masy jego ciała. Temperatura jego ciała w ciągu dnia może znacznie wzrosnąć, bez wydzielania potu. Ssak ten zaczyna się pocić dopiero, gdy temperatura otoczenia dojdzie do 40 stopni Celcjusza.