Geneza rycerstwa bierze swój początek w VIII wieku, kiedy zasłużonych wojowników w Europie Zachodniej zaczęto wynagradzać ziemią. Podstawową różnicą pomiędzy wojownikiem a rycerzem była inna umysłowość. Choć wojowników od rycerzy nie różniła umiejętność walki, o tyle zmianie uległ cel walki. Dla rycerzy ważne były zasady, które tworzyły etos rycerski, czyli zespół cech i wartości, pielęgnowanych przez rycerzy. Do najważniejszych wartości rycerza zalicza: ochronę swego pana, ochronę religii, szczodrość, honor i chęć zasłużenia sobie na względy damy serca. Stan rycerski był silnie i nierozerwalnie związany z religią chrześcijańską.
Rycerstwo zachodnioeuropejskie wytworzyło własną kulturę, której rozkwit przypada na XI-XIII wiek. Pod wpływem Kościoła powstał ideał rycerza chrześcijańskiego, walczącego w obronie wiary i sprawiedliwości, opiekującego się słabymi, kobietami i sierotami. Do cnót rycerskich zaliczano wierność wobec seniora, dzielność, szczerość, wspaniałomyślność, dotrzymywanie słowa, gotowość do bezinteresownych poświęceń. Rozwinął się też wśród rycerzy kult kobiety. Główną rozrywką rycerza były polowania oraz turnieje rycerskie.
Contact Us |
About Us |
Privacy Policy |
Terms of Use |
Advertise with Us |
Press |
Quiz |
Mission Statement |
Store
©2016 Polski Domek.